Wat bijna niemand van mij weet…

Als startend blogger zie ik constant om me heen van alles gebeuren waar ik over kan schrijven, mijn notitieboek sleep ik zowat overal mee naar toe en wanneer er een idee in mijn hoofd ontstaat, pak ik, als het even kan, de laptop en tik het direct van me af. Zo heb ik al diverse artikelen geschreven die ik nog wil plaatsen. Momenteel puilt m’n hoofd dus uit van de inspiratie. Zo zat ik een tijdje geleden het programma SuperKids te kijken op RLT 4. Daar was een meisje en die had een grote passie voor dansen er ontstond zich meteen een mooi artikel in m’n hoofd…….

Lees je mee?

Wat dus eigenlijk bijna niemand van mij weet is dat ik gepassioneerd ben door Ballet……..Wat bijna niemand van mij weet is, dat ik ongeveer 10 jaar balletles heb gehad, naar de balletacademie wilde en Prima Ballerina” wilde worden… En dan zie ik zo’n meisje op tv dansen, dan ben ik zo gepassioneerd, de bewegingen, de passie, de muziek, het gevoel, de emoties die je in een dans legt… Prachtig!!

.

Ik kan me herinneren dat mijn moeder mij vertelde, dat ik als klein meisje al zei dat ik op balletles wilde, maar ik moest eerst mijn zwemdiploma halen. Hoe ik erbij kwam dat ik op ballet wilde? Geen idee eigenlijk…

Ik ging naar een leuk balletklasje, en kwam na enige tijd in de selectie klas terecht. Ik volgde jazz- en klassiek ballet, later kwamen daar ook de Spitzen (of pointes) bij, ja die mysterieuze schoentjes waar je mee op je tenen kunt dansen. Ziet er super mooi uit, maar het doet ook super veel zeer. De meeste ballerina’s hebben ook hun tenen helemaal kapot doordat ze avond na avond op hun spitzen dansen. Er zit een soort van hard blok voorin de neus die het dus mogelijk maakt om op je tenen te dansen.

Dit zijn mijn spitzen, dat gehaakte lapje voorop had m’n moeder er op gemaakt, ik geloof dat dat was voor het slijten.

Uiteindelijk ben ik geëindigd in een soort van productiegroep. Je snapt hem al, hier maakten we dansen, producties. Met deze groep hebben we meegedaan aan het Gelders Dansfestival in Doetinchem helaas waren we niet goed genoeg om door te mogen voor het nationaal.

Maar waarom ben ik ermee gestopt?

Heel veel meiden stopten er eigenlijk mee en het groepje viel uit elkaar.

Dat was voor mij ook het moment op te stoppen. Wat ik nu achteraf gezien erg jammer vindt.  Maar wat heb ik altijd met plezier gedanst, we deden voorstellingen in de schouwburg van Apeldoorn, traden op in Winkelcentra of hadden een uitvoering in onze eigen dansstudio. (Huis voor schoone kunsten)

Nog even uit de oude doos: linker foto ben ik de 5e van achteren en de rechter foto de tweede van links, naast dat ’tijgertje” Dit waren beide uitvoeringen in Orpheus, wat een geweldige tijd was dat!

Graag wilde ik dit met jullie delen, gewoon omdat ik het leuk vind en nog steeds een passie heb voor ballet.

Tot de volgende keer!

Liefs Sandra